Títan

Hér sést uppbyggingin á Títan.

Nafnið títan er fengið úr grískum fornsögum og voru synir jarðargyðjunnar kallaðir “Títans”.  Það var hins vegar Reverend William Gregor sem uppgötvaði Títan árið 1791. Nokkrum árum seinna enduruppgötvaði þýskur efnafræðingur (Klaproth) efnið, sem þá gaf því nafnið Titan. En það var ekki fyrr en 1910 að hreinn málmur var búinn til og þá af Matthew A. Hunter.

Títaníum finnst á mörgum stöðum í náttúrunni og þar á meðal í líkama mannsins, mesta magn títans sem fundist  hefur var í steinum sem teknir voru í Apallo 17 ferðinni til tunglsins, og var þá 12.1% af Ti0₂. Einnig er talið að í loftsteinum og sólinni sé mikið af efninu. 

Títan er níunda í magnröðinni af þeim efnum sem finnast í jarðskorpunni en þó það sé nóg til af því er ekki þar með sagt að auðvelt sé að ná í þetta eftirsóknarverða efni. Títan er í formi málms sem hefur marga eiginleika járns en er helmingi léttara, þolir meiri hita, er 60% þyngra en ál en helmingi sterkara og getur verið langtum sveigjanlegra.  Framleiðsla á Títan er mjög dýr en það er samt framleitt og notað á margt mjög merkilegt eins og gangráða, hjarta pípur, gervi mjaðmir og hné, (nefna má að líkaminn hafnar ekki títan og nýtist það þá vel í alls konar ígræðslum.) flugvélaramma, skartgripi og margt fleira.

Heimildir

http://pearl1.lanl.gov/periodic/elements/22.html

http://www.namsgagnastofnun.is/lotukerfi/Lotan.htm

http://titanium.com/

 Rúnar Matthíasson

030880-5879

haust 03