Sætistala: 1
Atómmassi: 1,008

Bygging atómsins: Vetni er mjög einfalt, léttasta frumefni í heiminum. Það er byggt úr einni róteind og einni rafeind. Útaf þessum einfaldleika er haldið að vetni sem uppspretta allra annarra frumefna.

Vetni er frumefni sem fyrirfinnst í óþrjótandi magni í náttúrunni, einkum í vatni.

Tákn frumefnanna eru ýmist dregin af orðum úr grísku eða latínu, þannig er tákn vetnis dregið af gríska orðinu hydrogen = vatnsmyndari..

Þegar vetni sleppur út í andrúmsloftið, er það svo létt að það dreifist strax uppí loftið, það er 14 sinnum léttara en loft, það þýðir að vetni fellur ekki niður á jörðina, eða festist í fötum, það hreyfist sjálft.

Með rafgreiningu er vatn klofið í frumeindir sínar, vetni og súrefni. Þegar vetni er brennt í andrúmslofinu eða í hreinu súrefni losnar sú orka sem fór í rafgreininguna.
Eina úrgangsefnið er vatnsgufa auk þess sem vetni er tiltölulega ódýrt. Fjöldin allur af bílum, rútum og jafnvel flugvélum sem nota vetni sem orkugjafa hefur þegar verið hannaður og tvær raforkustöðvar hafa verið byggðar í tilraunaskyni, ein í Saudi Arabíu og önnur í Þýskalandi.

Í rannsókn sem nýverið var framkvæmd á vegum ýmissa náttúruverndarsamtaka kom það í ljós að 40% bíla og skipaflota okkar Íslendinga gæti verið orðin vetnisknúin fyrir árið 2020. Þetta eru tíðindi sem ættu að gleðja alla sem hafa fylgst með fréttum um sífellt aukin mengunarvandamál í heiminum en víst er að margir hafa svitnað yfir sífelldum hrakspám sérfræðing í þessum efnum.

Nýverið var birt grein sem nefnd á vegum nokkurra þjóða gaf út og þar var niðurstaðan sú að Ísland væri allra best stakk búið til vetnisframleiðslu af þjóðum heims.
Náttúruverndarsinnar hafa löngum verið háværir í mótmælum sínum á móti virkjun hálendisins, þeir segja að þarna séum við að eyðileggja eitt stærsta ósnerta landsvæði í heiminum. En hvað gætum við fengið í staðinn? Við gætum verið að sjá fram á að skapa okkur auðlind þar sem eini úrgangurinn er vatn. Erum við virkilega ekki tilbúin til að fórna afskekktum landsvæðum sem meirihluti Íslendinga á sennilega aldrei eftir að líta augum fyrir auðlind sem gæti íframtíðinni orðið okkar helsta lífsbjörg og verður það að auki til þess að minnka útblástur mengandi efna út í andrúmsloftið. Það getur ekki talist slæmur kostur fyrir litla þjóð sem byggir tilvist sína að mestu leiti á viðkvæmum fiskistofnun að eignast útflutningsafurð sem getur skapað okkar litlu þjóð mikil verðmæti og hjálpað okkur að búa við örugga afkomu af auðlind sem aldrei þrýtur.

Höfundur: Guðrún Jónína Sigurpálsdóttir, Nát123