Sætistala: 47

Atómmassi: 107,9u

Bygging atómsins:

Róteindafjöldinn er 47 og nifteindafjöldinn 61.

Hvernig nafn silfurs er tilkomið:

Óvissa er með uppruna orðsins silfur en tákn frumefnisins Ag er stytting úr latneska heitinu argentum sem á uppruna í orðinu argunas úr sanskrít og þýðir skínandi.

Hvar silfur er að finna í náttúrunni:

Silfur ryðgar ekki eins og aðrir málmar og þess vegna er það tilvalið í skartgripi og borðbúnað.

Silfur kemur fram í málmgrýti ásamt blýi, sink, kopar og gull, sem finnst í Mexikó, Perú og Bandaríkjunum. (Sjá mynd af silfri.)

Myndin er af silfri.

Hvernig silfur er notað:

Silfur var einna af fyrstu málmunum sem maðurinn hóf að nota. Af eðalmálmum notuðum í skartgripi er silfur sá sem hægt er að pússa mestan gljáa á.

Silfur hefur mestu raf- og hitaleiðni af öllum frumefnunum. Efnið er það mýksta og þjálasta og er það yfirleitt blandað með öðrum málmum oftast eir til að fá meiri hörku. Harka þess er á milli 2,5 og 2,7.

Silfur er notað í skartgripi, við myntsláttu, við ljósmyndun og í borðbúnað. Efnablöndur með silfri eru notaðar í lyf.

Annað forvitnilegt um silfur:

Silfur er frekar óvirkt en efnasambönd sem innihalda brennistein tæra það frekar hratt. Silfur er stöðugt í hreinu lofti og vatni, en fær áfall (missir gljáann) þegar það kemst í tæri við loft sem inniheldur brennistein. Eitt af því sem takmarkar hreint silfur er að það blandast við brennisteinsagnir í andrúmsloftinu eins og vetnisúlfíð sem verður að silfursúlfíð sem er svarta áfallið á silfrinu.

Heimildaskrá:

Efnafræði vefur Fjölbrautaskólans við Ármúla. Vefslóð: http://www2.fa.is/deildir/Efnafraedi/nat123/h02/lotukerfi/h4/Ag.html Skoðuð: 3. febrúar 2004

Skartgripaverslunin Brilliant Vefslóð: http://www.brilliant.is/silfur/silfur.htm Skoðuð: 3. febrúar 2004

Námsgagnastofnun Vefslóð: http://www.namsgagnastofnun.is/lotukerfi/Ag Skoðuð: 3. febrúar 2004

Vefur frumefna. Vefslóð: http://www.webelements.com/webelements/elements/text/Ag/key.html Skoðað: 3.febrúar 2004

Jón K.F. Geirsson. 1995. “Nafngiftir frumefnanna, Náttúrufræðingurinn, tímarit hins íslenska náttúrufræðifélags”. Náttúrufræðingurinn 64 (4), bls 243-254

Höfundar: Gunnhildur Ólafsdóttir, Íris Sigurðardóttir og Sandra Marý Arnardóttir, Nát 123