| |
|
En vil ég nú minnast á fjóra þætti sem hafa áhrif á þróun beingisnunar.
- Má þar fyrst af öllu nefna
hið áðurnefnda kalk sem er stór þáttur í því.
Því eldra sem fólk er því meiri þörf er á kalki hjá þeim einstaklingum og er ástæðan sú að
fólk bæði borðar minna og hreyfir sig minna.
Flestar konur sem eru eldri en 35 ára eru taldar vera í neikvæðu kalkjafnvægi.
Þá er nauðsynlegt að passa upp á að neyta kalkmikillar fæðu og má þar nefna mjólk, undanrennu, ís og ost.
- Í öðru lagi mætti nefna estrogen. En estrógenið er kynhormón sem framleitt er í eggjastokkum kvenna.
Við tíðarhvörf minnkar framleiðslan á því.
Rannsóknir hafa leitt í ljós að estrogengjöf er góð fyrirbyggjandi meðferð við beingisnun.
Með estrogengjöf er er dregið úr beintapi, en eingöngu á meðan meðferð stendur.
Estrogengjöf hefur sína galla, eins og svo flest annað, það eru aukaverkanirnar sem fylgja henni
og eru þær óæskilegar.
- Í þriðja lagi er vert að nefna hreyfingarleysi.
En breyttar aðstæður valda, oft á tíðum, minni hreyfingar.
Fólk notar bílana frekar en að ganga og það stuttar vegalengdir.
Talið er æskilegast að byrja að taka inn kalk strax á unglingsárunum, ef með þarf, og stunda æfingar en
það er þó aldrei of seint að hefjast handa. Eftir því sem fólk eldist eru meiri líkur á minni hreyfingu.
- Í fjórða og síðasta lagi er það áhrif þjálfunar á beinmassann.
Því meira sem þjálfað er, eykst beinmassinn þeim meira. Eftir því sem beinmassinn er
meiri hefur maður meiri forða þegar aldurinn færist yfir mann.
Þar með eru minni líkur á beinbrotum en hjá öðru eldra fólki sem lítið kapp hefur lagt á þjálfun og hafa
þar með minni beinmassa.
Aðeins léttar æfingar duga til að auka beinmassann hafi fólkið verið í frekar lítilli þjálfun.
Mikilvægt er því fyrir eldra fólk að hreyfa sig meira en minna.
|