| |
|
Dæmigerður hryggjarliður einkennist af:
-
Liðbol, corpus vertebrae. Á milli liðbolanna er brjóskþófi úr stífu brjóski sem myndar nokkurs
konar stuðpúða milli tveggja hryggjarliða en án þeirra væri hryggurinn ekki hreyfanlegur.
Liðbolirnir eru burðarásin í líkamanum og eru langstærstir í mjóhrygg.
Liðbolur, sem er standandi sívalningur og út úr honum ganga liðbogarnir með tindum sem eru festingar
fyrir liðbönd og vöðva er halda hryggnum saman.
-
Liðboga, arcus vertebrae sem myndar mænugöngin og verndar mænuna.
-
Hryggtind, processus spinosus sem liggur aftur úr boganum og þar festast bakvöðvar.
Hryggtindar eru tengdir sterkum liðböndum.
-
Tveir þvertindar, processus transversum, hægri og vinstri, sem ganga út frá liðboganum,
sitt í hvora áttina og á þá festast vöðvar.
-
Efri og neðri liðtindar, processus articulares superior et inferior, sem tengja hryggjarliðina
fyrir ofan og neðan.
Á milli hryggjarliða liggja liðbönd og fjöldi vöðva sem halda hryggjarliðum í skorðum.
Við fæðingu hefur hryggsúlan lögun sem líkist bókstafnum C og þegar einstaklingur rís á fætur myndast
gagnstæð sveigja á hálshluta og mjóhrygg.
Þannig er eðlilegur heilbrigður hryggur sveigður á 4 stöðum.
Spjaldhryggur sveigist aftur, mjóhryggur fram, brjósthryggur aftur og hálshryggur fram á við.
Ef heilbrigður hryggur er skoðaður framan eða aftan frá er hann beinn og í þeirri stöður er hann
sterkastur og best búinn til að taka álagi.
|